Dwór powstał tu na naturalnym wyniesieniu, wokół którego wykopano fosę. Brzegi kopca wzmocniono konstrukcją drewnianą z belek sosnowych, które ustabilizowano czworobocznymi słupami dębowymi. Wyniki analiz dendrochronologicznych wykazały, że konstrukcja ta powstała w latach 20. – 30. XV w. Dodatkowym elementem obronnym był rodzaj parkanu, którego relikty czytelne były w postaci pasma dołków posłupowych.
W kolejnej fazie użytkowej (k. XVI w.), założenie uległo gruntownej przebudowie. W celu powiększenia powierzchni użytkowej kopca, przy wewnętrznej krawędzi fosy gęsto nabito pale, na których zbudowano rodzaj suchego muru z dużych rozmiarów głazów narzutowych spajanych gliną. Wnętrze wypełniono warstwą spiaszczonej gliny. Z kamieni narzutowych i fragmentów cegieł zbudowano fundamenty pod co najmniej dwa budynki murowane. W warstwie kulturowej związanej z młodszym dworem odkryto bogaty materiał zabytkowy, w tym zespół kafli piecowych. [DN]

Więcej: D. Nowakowski, Od wczesnośredniowiecznego grodu do miasta lokacyjnego. Rozwój struktur osadniczych w okolicach Sławy w średniowieczu, [w:] A. Rösler (red.), Siedem wykładów na siedem wieków Sławy. Zeszyt historyczny, Sława 2014, s. 19-38.

Fot. Widok pozostałości rycerskiej siedziby w Lipinkach, fot. D. Nowakowski